Δ' Χαιρετισμοί και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία.

γράφει η δασκάλα(Αποστολία Ρούση) της ακριτικής Ερείκουσας.

Η ώρα είναι 6:30 και βρισκόμαστε στο Δημοτικό Σχολείο της Ερείκουσας. Είναι ακόμη βράδυ και η φύση με σύμμαχό και στενό της φίλο αυτές τις ημέρες τον άνεμο σε ξεπερνά. Νιώθεις το Θεό να σε διακατέχει, να περνά σε όλα σου τα κύτταρα. Είναι βράδυ καθώς έρχομαι και όμως ακούγονται τα κύματα τόσο εκκωφαντικά μα συνάμα και γαλήνια στην ψυχή. Δεν βλέπω καθώς ατενίζω τη θάλασσα, όμως ο αφρός των κυμάτων κάτω από αυτό το γλυκό λιγοστό φως της νύχτας είναι αρκετός ώστε να σου δημιουργήσει -για ακόμη μία φορά με την ίδια ένταση και εκμηδενίζοντας αυτό που ονομάζεται συνήθεια- εκείνη τη ζάλη, εκείνη τη συνειδητοποίηση του μεγαλείου του Θεού και της δικής μας μικρότητας. Την αδυναμία του νου να καταλάβει, να συλλάβει όσα βλέπει, ακούει, μυρίζει, αγγίζει, αισθάνεται κανείς εδώ στην Ερείκουσα.

Κάθε μέρα έρχομαι την ίδια ώρα πολύ πολύ ξημερώματα στο σχολείο για τις υποχρεώσεις μου, μα και για όμορφα πράγματα που με τη βοήθεια του θεού θέλω να κάνω. Σήμερα ξύπνησα και ένιωθα μία τεράστια ώθηση να έρθω. Προσπάθησα με τη λογική μου να πείσω τον εαυτό μου πως θα γίνουν όλα, ας ηρμεμήσω. Κι όμως η έλξη και η ώθηση να έρθω και πάλι αξημέρωτα στο σχολείο ήταν τεράστια. Κάθε μέρα πριν έρθω στο σχολείο στέκομαι μπροστά στο μεγαλείο του Θεού και δίπλα στην εκκλησία του αγίου Νικολάου πρσευχόμενη και καλώντας τους αγίους των παιδιών μου μα και του αγίου της ημέρας. Έπειτα εισερχόμενη στο σχολείο ανοίγω το λάπτοπ και ξεκινώ τη μέρα μου διαβάζοντας τον άγιο/ α της ημέρας. Έτσι λοιπόν σήμερα- όπως είχαμε πει και στην εκκλησία την Κυριακή- είναι οι Δ'  Χαιρετισμοί και φυσικά μέσα σε ένα ατελείωτο πλήθος αγιών και η οσία Μαρία η αιγυπτία.

Τελειώνοντας το βίο της, της είπα απλά: “Σ' αγαπώ οσία Μαρία”. Και ποιος δεν την αγαπά; Ποιος δεν την επικαλείται; Ποιος δεν θαυμάζει το μέγεθος της μεταστροφής και του αγώνα της; Ποιος δεν τη θεωρεί ύψιστο παράδειγμα μετάνοιας και δεν παίρνει δύναμη για τη δική του ζωή;Πόσο αληθινή η οσία Μαρία! Πόσο ζωντανός, αληθής και εκρηκτικός άνθρωπος; Πόσο μεγάλο παράδειγμα εμπιστοσύνης στην Παναγία μας; Πόσο μεγάλο παράδειγμα υπομονής στον αγώνα. Από τα 47 χρόνια που έζησε στην έρημο χωρίς να δει άνθρωπο παρά μονάχα τον αββά Ζωσιμά(4 Απριλίου) για να κοινωνήσει, τα 17 χρόνια αγωνιζόταν για το ίδιο πάθος, για τον ίδιο πειρασμό εκείνο του σώματος. Φανταστείτε τη μεταστροφή στη ζωή της, και όμως ακόμη και εδώ στην έρημο χωρίς τίποτα, πολεμά 17 χρόνια! Και έπειτα! Ιδού το μεγαλείο του Θεού. Συγκλονίζομαι! Στην αγία αλλοιώθηκε και το σώμα και η ψυχή προς δόξαν Θεού. Το σώμα με όλες τις ανάγκες του δεν υπάκουε πλέον στα ανθρώπινα, αλλά σε άλλα μέτρα και κανόνες.Ο Θεός την ελευθέρωσε εδώ στη γη. Ανύψωσε και έφερε την τέλεια αλλαγή στο σώμα που τόσο επιτακτικά την όριζε και το εκμηδένισε εδώ στη γη. Τονίζω το “εδώ στη γη”. Η κατάσταση του σώματος και άρα και της ψυχής της αγίας ελευθερώθηκε και αγιοποιήθηκε επι γης. Βρίσκεται τώρα τελείως γυμνή στην έρημο και η αλλοίωση τεράστια. Το σώμα, ο νους και η ψυχή έχουν γίνει δοχείο της αγάπης του Θεού. Δεν την ορίζουν, την οδηγούν στο Θεό. Κρύωσε υπερβολικά, ζεστάθηκε/ κάηκε όσο δε βάζει ο νους μας. Ο αββάς Ζωσιμάς δεν μπορούσε να διακρίνει αν πρόκειται για άνθρωπο, μα ακόμη και όταν την είχε μπροστά του-αφού εκείνη ζήτησε κάλυμμα για να την δει- τη θεωρούσε άυλη. Είχε εκμηδενίζει τους νόμους της φύσης. Αποστάσεις που ο αββάς χρειάστηκε ώρες, εκείνη κάλυπτε σε λεπτά. Περπατούσε πάνω στο νερό. Καταρρίφθηκαν οι νόμοι της φύσης τόσο του σώματος, όσο και όλης της πλάσης. Πόσο θείο έρωτα είχε να κοινωνήσει!Εκεί βρίσκω την αλήθεια της, την ζωντάνια της, τη γνησιότητα του χαρακτήρα της, την τόσο ζηλευτή υπερβολικότητά της. Συγχώρα με οσία Μαρία, νιώθω ένα κύμα αγάπης προς τα εσένα να με κατακλύζει εδώ στο σχολείο της Ερείκουσας που επιπλέει στην αγκαλιά του Θεού. Σε αυτό το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Ακούω τα κύματα μονάχα και βλέπω την ανατολή και τον ήλιο να προβάλελι στα παράθυρα και θέλω με τόσο πόνο ψυχής να σου πω: “Έλα”. Έλα εδώ στην Ερείκουσα και μείνε μαζί μου. Εκμηδένισε τους νόμους της φύσης και εδώ και οδήγησε μας στη σωτηρία των σωμάτων και των ψυχών μας. Σ' αγαπώ πολύ και σε θέλω εδώ!