Ιωάννης Λισγαράς. Ο Ζακύνθιος που εξορίστηκε στους Οθωνούς γιατί θέλησε τα Επτάνησα να ενωθούν με την Ελλάδα. (ιστορία)

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1805 και αποκαλείτο
 "Αδάμ του Ριζοσπαστισμού". Η πολιτεία και οι Επτανήσιοι ακόμα δεν έχουν τιμήσει αυτόν τον ήρωα...

Το κόμμα των Ριζοσπαστών στο οποίο συμμετείχε ιδρύθηκε το 1848 και διαλύθηκε αμέσως μετά την ένωση των Ιόνιων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Ήταν ενάντια στην Αγγλική κατοχή των Ιόνιων Νήσων και υπέρ της ένωσης με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η Αγγλία είχε αναλάβει την προστασία του νέου κράτους που δημιουργήθηκε με την Συνθήκη των Παρισίων το 1815 η οποία προέβλεπε την την προστασία του ελευθέρου και ανεξαρτήτου κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων , αλλά αντί για προστασία είχε επιβάλει καθεστώς αποικίας και η παρουσία των Άγγλων στα νησιά έμοιαζε πλέον  τυραννική. 

           Σημαία Πολιτείας Ιονίων Νήσων

Το κόμμα των Ριζοσπαστών εναντιωνόταν στην Αγγλική κατοχή με κύριο αίτημα την επανάσταση του Επτανησιακό λαου με απότερο σκοπό την ένωση. Οι Ριζοσπάστες ξεσήκωναν τους Έλληνες των Ιονίων Νήσων ενάντια στην Βρετανία και υπέρ της ενώσεως. Η Βρετανία απάντησε με απαγχονισμούς επαναστατών, διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες, πυρπόληση και κλείσιμο πολλών εφημερίδων. 

Το 1850 ο Ιωάννης Λισγαράς εκλέχτηκε στην Ιόνιο Βουλή και υπερψήφισε με τη σειρά του το ενωτικό ψήφισμα των Ιονίων Νήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Το 1851, λόγω των ενωτικών του θέσεων και της επιρροής του προς τον Επτανησιακό λαό τον οποιο καλούσε σε αγώνα, εξορίστηκε από τους Άγγλους στους Οθωνούς ως υποκινητής εχθροπραξιών κατά του καθεστώτος μαζί με τον βουλευτή και αρχηγό του κόμματος Ηλία Ζερβό-Ιακωβάτο ενω ο βουλευτής Ιωσήφ Μομφεράτος εξορίστηκε στην Ερείκουσα. 

Το ζήτημα της απουσίας των δύο εξόριστων βουλευτών απασχόλησε ιδιαίτερα το Κοινοβούλιο, όπου ακούστηκαν έντονες διαμαρτυρίες για τη στάση της Προστασίας και από τις δύο παρατάξεις. Οι βουλευτές Ναθαναήλ Δομενεγίνης και Γουλιέλμος Μινώτος αποχώρησαν από το Κοινοβούλιο, χωρίς να δώσουν το βουλευτικό όρκο και δια¬κήρυξαν ότι η συγκρότηση του Κοινοβουλίου ήταν παράνομη και αντισυνταγματική και για το λόγο αυτό, οι αποφάσεις του θα ήταν άκυρες. Διαμαρτυρίες απέστειλαν στον πρόεδρο του Κοινοβουλίου και οι δύο εξόριστοι. 

Ο Λισγαράς εξελέγη ξανά Βουλευτής της Ιονίου Βουλής το 1852, επανήλθε στη Κέρκυρα αλλά εμποδίστηκε να εισέλθει στην αίθουσα από τους Άγγλους και από βουλευτές που τάσοταν κατά της Ένωσης. Επανερχόμενος στην Ζάκυνθο, ανέλαβε και πάλι τα συμβολαιογραφικά του καθήκοντα. Αγωνίστηκε υπέρ της Ενώσεως με άρθρα, ομιλίες προς τον Επτανησιακό λαο και επαναστατικές προκηρύξεις και συμμετείχε ενεργώς από το 1860, στο Ιταλοελληνικό

Κομιτάτο της ενεργείας (όνομα εμπνευσμένο από τα ιταλικά «Comitati d' Azione»). Επρόκειτο για ριζοσπαστικές κινήσεις / μυστικές εταιρείες Επτανησίων κατά το 1860-1862 οι οποίες αποσκοπούσαν στην επανάσταση των Επτανήσιων και στην Ένωση. Οι ομάδες αυτές ενεργούσαν με έμπνευση τη Φιλική Εταιρία και την Επανασταση του 1821 και είχαν επικοινωνία με το κεντρικό κομιτάτο της Γένουας που υποστήριζε την απελευθέρωση των λαών των Βαλκανίων στο πλαίσιο των σχεδίων του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. Το κομιτάτο Ζακύνθου το ίδρυσε το Μάιο του 1860 ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, πολιτικός και βουλευτής στη βουλή των Ιονίων Νήσων, ο οποίος έκανε πολλά ταξίδια στην Ιταλία και Ελλάδα και συναντήθηκε με τον Όθωνα, τον Βίκτωρα Εμμανουήλ και τον Γαριβάλδη για την προώθηση των σκοπών του. Τα κομιτάτα προετοίμαζαν την εξέγερση των υπόδουλων ελληνικών επαρχιών της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας μέσα από μια βαλκανική εκστρατεία του Γαριβάλδη, ώστε να υπάρξει και αντίστοιχα αντίκτυπος στο ζήτημα της Επτανήσου.

Στη γενέτειρα του Ζάκυνθο είχε την υποστήριξη βουλευτών και ιερέων. Στο Κομιτάτο συμμετείχαν από την Κέρκυρα πολλοί βουλευτές αλλά και ο αρχιεπίσκοπος, στη Λευκάδα, ανάμεσα σε άλλους και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, στην Κεφαλονιά ο Γεράσιμος Λιβαδάς, ο λόγιος ριζοσπάστης Θεόδωρος Καρούσος (καθηγητής πανεπιστημίου και στη συνέχεια βουλευτής) και στην Πάτρα ο Ανδρέας Ρηγόπουλος.

Μετά την Ένωση, το 1866, εξελέγη πρώτος  Δήμαρχος Ζακυνθίων δια ψήφων 3000, επί συνόλου 3993 και διακρίθηκε για την τιμιότητα και τις άψογες διοικητικές και οικονομικές του ικανότητες.Το 1868 τον έπαυσε η κυβέρνηση Βούλγαρη, αλλά το 1869 η κυβέρνηση Ζαΐμη τον επανέφερε στο αξίωμά του.Ο Ιωάννης Λισγαράς εξήλθε από το δημόσιο βίο φτωχότατος. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1872, απολαμβάνοντας το σεβασμό και την αγάπη των συμπατριωτών του για την εντιμότητα και το ήθος του.

www.diapontia.gr

Πηγες: wikipedia.org, vouleftes-kerkyras.com


Μετά από τόσα χρόνια από το θάνατό του,  έστω και τώρα, πρέπει να τιμήσουμε αυτή τη γενναία πράξη και τη παρουσία του στο νησί των Οθωνών όπου έζησε εξόριστος από τους Άγγλους λόγω του Επαναστατικού του αγώνα για Ένωση, θυμίζοντάς μας τους αγώνες του έθνους μας για ελευθερία και ότι υπάρχει και στους νεότερους Έλληνες φιλότιμο αλλά και ανάγκη προς έμπνευση μέσα από τέτοια ιστορικά πρόσωπα του τόπου μας.